کبریت ضد باد

کبریت ضد باد

یکی از مشکلاتی که همواره کوهنوردان و طبیعت گردان در هنگام روشن کردن آتش با کبریت در فضای باز با آن روبرو هستند نم دار شدن و روشن نشدن چوب کبریت در شرایط جوی مختلف میباشد.

کبریت ضد باد کوهنوردی یک وسیله کاربردی جهت روشن نمودن آتش در فعالیت کوهنوردی و کمپینگ و طبیعت گردی میباشد ، این کبریت بسیار مقاوم در برابر باد و رطوبت بوده و گزینه بسیار کاربردی و مناسبی جهت روشن نمودن آتش در شرایط جوی بارانی و هنگام وزش باد میباشد.

•کبریت ضد باد کوهنوردی دارای یک قوطی پلاستیکی محکم بوده که این قوطی نیز از چوب کبریت ها در برابر شرایط جوی مختلف محافظت مینماید.

•کبریت ضد باد دارای کیفیت بسیار عالی می باشد که در برابر باد شدید مقاوم بوده و به راحتی خاموش نمی شود

•دارای بسته بندی محکم می باشد که حتی اگر داخل آب نیز بی افتد آب به داخل بسته بندی نفوذ نمی کند و به کبریت ها آسیبی نمی رسد

•مناسب برای روشن کردن آتش در مسافرت، کوهنوری،کمپینگ و سفر های خارج جاده ای و شرایط مرطوب

کبریت متداولترین روش برای روشن کردن آتش هست ولی حساسیت آن به رطوبت بزرگترین نقطه ضعف آن می باشد.نوک این نوع کبریت در مقایسه با کبریت های معمولی علاوه بر مقدار گوگرد بیشتر ، از یک سری مواد دیگر جهت پایداری بیشتر آتش استفاده گردیده که مانع از خاموش شدن کبریت در برابر وزش باد های نسبتا شدید میگردد.

با این نوع کبریت دیگر نباید نگران خیس بودن چوب کبریت ها و نم کشیدن آن باشید.به خاطر بلند بودن چوب کبریت ها به نوک انگشتان شما آسیب نمی رسد و نمی سوزید و از این بابت ایمنی دارد

مناسب برای روشن کردن آتش در مسافرت ، کوهنوردی ، کمپینگ و سفرهای خارج جاده ای و شرایط مرطوب می باشد.کبریت ضد باد برای گردشگران و کوهنوردانی که طوفانی بودن منطقه را احتمال می دهند، ازملزومات وسایلی است که باید به همراه داشته باشند.

نخستین کبریت شیمیایی در سال ۱۸۲۷ میلادی بدست «جان واکر» برساخته شد. واکر در آزمایشگاهش هنگامی که ظرفی از مواد شیمیایی را هم می‌زد، از تکه چوبی برای هم زدن آمیخته‌ای از آنتیموان سولفیت، پتاسیم کلرات، صمغ و نشاسته استفاده کرد. پس از این که چوب را از آوند مواد شیمیایی بیرون کشید برای پاک کردن مواد چسبیده به چوب، آن را روی میز کشید و با شگفتی دریافت که چوب آتش گرفت. بدین گونه واکر برای نخستین بار کبریت اصطکاکی یا خراشیدنی را پیدا کرد. این کبریت‌ها چوب‌های باریکی بودند که سرهای آن‌ها نخست گوگردی شده و سپس در کلرات پتاسیم و رصن و گوگرد اکسیژنه آغشته می‌شد و در آخر در محلول اسید سولفوریک فرو برده می‌شد. در سال ۱۸۳۰ میلادی شارل سوریای فرانسوی کبریت فسفری را نوآوری کرد که با فسفر سفید ساخته می‌شد. او نادانسته یکی از کبریت‌ها را به دیواره‌ای که از فسفر سفید پوشیده شده بود مالش داد و دید که کبریت بی درنگ برافروخته گردید.

سپس این کبریت به کبریتی دگر شد که درپی مالش با کاغذ شیشه‌ای آتش می‌گرفت. امروزه کمابیش میلیون‌ها کبریتی که در جهان بکار برده می‌شود همه از راه مالش آتش روشن می‌کنند. خمیر این کبریت‌ها از کلرات پتاسیم، سولفور آنتیمون و آب صمغ بود. به دلیل خطر و گزند کاربرد از فسفر سفید کارل رانس و لوندسترم فسفر بی‌شکل، را که آمیخته‌ای از فسفر سفید و قرمز بود را به کار بردند.

با این روی آلمانی‌ها سرفرازی این اختراع را برای کامرر می‌دانند و اتریشی‌ها و مجارها نیز آن را به اتین رومر و پرشل برمی‌بندند. نخستین کارخانهٔ کبریت‌سازی جهان ب میانجی کامرر آلمانی در سال ۱۸۳۲ میلادی ساخته شد.

ایرانیان نیز در گذشته چوب خشکی را که به آب گوگرد آغشته شده و سپس خشک می‌شد را کبریت می‌گفتند این کبریت‌ها با کمترین گرمایی افروخته می‌شد.نخستین کارخانه کبریت در ایران کبریت توکلی است.